Poetry
Behalve fotograferen schrijf ik ook vaak dingen op over de natuur. De talenknobbel in mij kan al dat moois niet onbeschreven laten en de mooiste woorden komen vaak naar boven in volstrekte rust. Deze pagina zal gebruikt worden om het gevoel en het genot dat ik vaak beleef in de natuur te delen.
In perpetuum
helder het verschiet waar de duisternis verstrikt in het vroeg zonlicht de nacht stil versmelt in dag en tijd de natuur rangschikt
In saecula saeculorum
het daglicht veegt zacht de nacht in geluiden weg klaart de zwarte lucht voordat de morgen voorgoed zijn kleed van stilte afwerpt
Awaken
Down by the leafy bowers I get a taste of infinite desire I spend many, many hours for a sparkle o' natures fire
Where the humming bees accompany a sweet memory I found between dense trees that my heart belongs to thee
Vliegenzwam
Gracieuze schoonheid die te teer is om ook maar met een vinger aan te raken het rood met witte stippen oogt als verse sneeuwvlokken op scharlaken
Een barstende hoed in de late herfst vliezen scheuren met maar een doel sporen door de najaarswind gevangen ontsnappen naar een nieuwe paddenstoel
Haiku
De Haiku is een Japanse dichtvorm die uit 3 regels bestaat
van respectievelijk 5-7-5 lettergrepen. Haiku is niet zomaar een klein gedichtje in drie regels De haiku is het resultaat van
nauwkeurig waarnemen. Haiku lezen wil zeggen, indrukken ondergaan, een "ogenbliksomschrijving". De lezer moet het gevoel krijgen dat hij of zij het aangebodene tijdens het lezen voor ogen krijgt. De klassieke haiku gaat altijd over de 4 jaargetijden en sluiten de
bezittelijke inmenging van de mens uit.
Geluidloos het bos slechts een ekster krast zijn naam in oktoberlucht
Verlaten bospad alleen een vallend herfstblad draagt de stilte weg
Januarisneeuw met geruisloze vlokken kleurt de lindendreef
Absentia mentis
Als ik de wereld om mij heen gaandeweg niet meer herken als ik in de stilte van de natuur niet meer weet wie of waar ik ben.
Als de aarde mij niet meer draagt en tijd enkel herinneringen leest dan is het moment daar om te zeggen het was goed en het is genoeg geweest
Reverie
Wind murmurs through the trees the heaving fields abound with colourful wild flowers that's where I can be found
Where the common heath in a purple glow astound damselflies sparkle in the sun that's where I can be found
In the heart of the forest silence is the only sound I hide near a rippling brook in the hope I can't be found
Mijn favoriete natuurdichteres is zonder enige twijfel Jaqueline E. van de Waals (1868-1922) De vertolking van haar "bloeiende hei" is poëzie in het kwadraat.
Bloeiende hei
Nu is de heide blij getint
met paarse bloemenkleur
nu is de zoete heidewind
vol zoelen honinggeur
Nu gonst de aarde van 't gebrom
der bijen wijd en zijd
nu is de hoge lucht alom
een blauwe zaligheid
Maar als de heide schoonste wordt
dan komt de winter aan
want bloemenschoon duurt maar kort
en vreugd is gauw gedaan
En 'k zou mijn leven lang wel graag
zo lopen door de hei
de vreugde die ik voel vandaag
Is haast te groot voor mij
Jacqeline E. van de Waals 1918
Joanneke
1919-2008
De appel valt niet ver van de boom. De natuurherinneringen aan mijn vader zijn momenten om te koesteren. Nooit vergeet ik hoe wij ooit het klein Kolkven rondden en elke stap weloverwogen namen om niet te verzuipen in dit zompig land, en waar de liefde voor de natuur overging van vader op zoon. Nooit vergeet ik de tochten naar de Pierenberg en Galgenven en zeker nooit vergeet ik de dagen waarop de weidevogels het luchtruim doorkliefden, ten teken van de aanstormende lente.
Mea usque ad mortem
Ik heb je overal gezocht,
onder de klanken van het lijsterlied,
op paden aan de bosrand verknocht,
langs oevers met het vergulde riet,
tussen varens zwanger van dauwvocht,
in de schemer met vuurrood verschiet.
Ik zocht je op elke natuurtocht
maar vinden deed ik je niet.
Ik weet dat ik de dagen van weleer niet meer vind
omdat onze vergankelijkheid het niet toestaat
maar ik weet dat de natuur ons nog altijd verbindt.
Als ik tegen mezelf over al deze pracht praat
voel ik, gedragen door een zacht wuivende wind,
een instemmende blik die mij steeds gadeslaat
Mei-mering
Door de wind golft het jonge gras waarboven insecten de lente dansen zangvogels elkaar nazitten kriskras en eens ontdekt zich snel verschansen
Het landschap roept steeds mijn naam in de ziel weerspiegelt haar schittering gedachten aan zorgen splijten lijdzaam hier ligt het geluk van een zonderling
Van hen die mij niet kunnen bevatten hoef ik geen compassie of medelijden de stilte laat zich alleen onderschatten als men zijn oorsprong niet kan herleiden
Laat mij de rust proeven in geluiden waar vereenzelviging in wordt gevoed en het geluk zich het best laat aanduiden door te leven in een vrolijk welgemoed
Heritage
At the edge of the night the crystal morning dew embraces the morning glory and inhales it's cold wind
Near a leafless dead oak I hear the beating of my heart amidst the infinite silence which conquers this landscape
Beyond pale green bracken birds accompany the sunrise and I indulge an everlasting friend in nature taking care of me
Lente
De beek ademt mist over het weiland in de ochtendnevel zoek ik mijn heil genietend van het weidevogelbestand vervreemd van achterklap en kortswijl
In de verte ontwaakt de stad dra een mensenmassa op de been in mijn achterhoofd broeit er wat daar wil ik eigenlijk niet meer heen
De acrobatiek van de kievit de vlucht van een eendenpaar het onvolprezen leeuwerikenlied een prachtige dag in het voorjaar
De mensheid deugt niet is slecht hier verbloem ik mijn onvrede eenzaamheid is een voorrecht mijn rijkdom mijn weelde
Als ik terug wandel naar mijn fiets verwelkomt mij een grutto liefst ging ik niet terug naar dat niets o beata solitudo *
*gelukzalige eenzaamheid
Ad tempus vitae
Ik zie om me heen vuren gedoofd en hoe het leven ons kan verdrieten ik zie om me heen bloemen geknakt die nooit hebben kunnen bloeien
Met die beelden in mijn achterhoofd kan ik van de natuur dubbel genieten zodat, als het noodlot mij ooit pakt, het leven mij reeds heeft kunnen boeien