Poetry

Behalve fotograferen schrijf ik ook vaak dingen op over de natuur. De talenknobbel in mij kan al dat moois niet onbeschreven laten en de mooiste woorden komen vaak naar boven in volstrekte rust. Deze pagina zal gebruikt worden om het gevoel en het genot dat ik vaak beleef in de natuur te delen.

In perpetuum

helder het verschiet                                                                waar de duisternis verstrikt                                                  in het vroeg zonlicht                                                              de nacht stil versmelt in dag                                                en tijd de natuur rangschikt


In saecula saeculorum                                           

het daglicht veegt zacht                                                        de nacht in geluiden weg                                                      klaart de zwarte lucht                                                          voordat de morgen voorgoed                                              zijn kleed van stilte afwerpt


Awaken

Down by the leafy bowers                                                    I get a taste of infinite desire                                                I spend many, many hours                                                    for a sparkle o' natures fire

Where the humming bees                                                    accompany a sweet memory                                                I found between dense trees                                                that my heart belongs to thee

Vliegenzwam

Gracieuze schoonheid die te teer is                                    om ook maar met een vinger aan te raken                          het rood met witte stippen oogt als                                    verse sneeuwvlokken op scharlaken

Een barstende hoed in de late herfst                                  vliezen scheuren met maar een doel                                  sporen door de najaarswind gevangen                        ontsnappen naar een nieuwe paddenstoel

                                                                                     Haiku

De Haiku is een Japanse dichtvorm die uit 3 regels bestaat van respectievelijk 5-7-5 lettergrepen. Haiku is niet zomaar een klein gedichtje in drie regels De haiku is het resultaat van nauwkeurig waarnemen. Haiku lezen wil zeggen, indrukken ondergaan, een "ogenbliksomschrijving". De lezer moet het gevoel krijgen dat hij of zij het aangebodene tijdens het lezen voor ogen krijgt. De klassieke haiku gaat altijd over de 4 jaargetijden en sluiten de bezittelijke inmenging van de mens uit.

Geluidloos het bos                                                                  slechts een ekster krast zijn naam                                        in oktoberlucht

Verlaten bospad                                                                      alleen een vallend herfstblad                                                draagt de stilte weg

Januarisneeuw                                                                         met geruisloze vlokken                                                         kleurt de lindendreef

 Absentia mentis

 Als ik de wereld om mij heen                                           gaandeweg niet meer herken                                               als ik in de stilte van de natuur                                             niet meer weet wie of waar ik ben.

 Als de aarde mij niet meer draagt                                       en tijd enkel herinneringen leest                                           dan is het moment daar om te zeggen                               het was goed en het is genoeg geweest


Reverie                                                                                         

Wind murmurs through the trees                                        the heaving fields abound                                                    with colourful wild flowers                                                    that's where I can be found

Where the common heath                                                    in a purple glow astound                                                    damselflies sparkle in the sun                                              that's where I can be found

In the heart of the forest                                                    silence is the only sound                                                      I hide near a rippling brook                                                in the hope I can't be found


Mijn favoriete natuurdichteres is zonder enige twijfel Jaqueline E. van de Waals (1868-1922) De vertolking van haar "bloeiende hei" is poëzie in het kwadraat.

Bloeiende hei

Nu is de heide blij getint
met paarse bloemenkleur
nu is de zoete heidewind
vol zoelen honinggeur

Nu gonst de aarde van 't gebrom
der bijen wijd en zijd
nu is de hoge lucht alom
een blauwe zaligheid

Maar als de heide schoonste wordt
dan komt de winter aan
want bloemenschoon duurt maar kort
en vreugd is gauw gedaan

En 'k zou mijn leven lang wel graag
zo lopen door de hei
de vreugde die ik voel vandaag
Is haast te groot voor mij

Jacqeline E. van de Waals  1918

Joanneke

1919-2008

De appel valt niet ver van de boom. De natuurherinneringen aan mijn vader zijn momenten om te koesteren. Nooit vergeet ik hoe wij ooit het klein Kolkven rondden en elke stap weloverwogen namen om niet te verzuipen in dit zompig land, en waar de liefde voor de natuur overging van vader op zoon. Nooit vergeet ik de tochten naar de Pierenberg en Galgenven en zeker nooit vergeet ik de dagen waarop de weidevogels het luchtruim doorkliefden, ten teken van de aanstormende lente.

Mea usque ad mortem

Ik heb je overal gezocht,
onder de klanken van het lijsterlied,
op paden aan de bosrand verknocht,
langs oevers met het vergulde riet,
tussen varens zwanger van dauwvocht,
in de schemer met vuurrood verschiet.
Ik zocht je op elke natuurtocht
maar vinden deed ik je niet.

Ik weet dat ik de dagen van weleer niet meer vind
omdat onze vergankelijkheid het niet toestaat
maar ik weet dat de natuur ons nog altijd verbindt.
Als ik tegen mezelf over al deze pracht praat
voel ik, gedragen door een zacht wuivende wind,
een instemmende blik die mij steeds gadeslaat

Mei-mering                                                         

Door de wind golft het jonge gras                              waarboven insecten de lente dansen                        zangvogels elkaar nazitten kriskras                                    en eens ontdekt zich snel verschansen

Het landschap roept steeds mijn naam                              in de ziel weerspiegelt haar schittering                        gedachten aan zorgen splijten lijdzaam                              hier ligt het geluk van een zonderling

Van hen die mij niet kunnen bevatten                                hoef ik geen compassie of medelijden                                de stilte laat zich alleen onderschatten                              als men zijn oorsprong niet kan herleiden

Laat mij de rust proeven in geluiden                                  waar vereenzelviging in wordt gevoed                              en het geluk zich het best laat aanduiden                          door te leven in een vrolijk welgemoed



Heritage

At the edge of the night                                                        the crystal morning dew                                                    embraces the morning glory                                                and inhales it's cold wind

Near a leafless dead oak                                                       I hear the beating of my heart                                              amidst the infinite silence                                                    which conquers this landscape

Beyond pale green bracken                                                  birds accompany the sunrise                                                and I indulge an everlasting friend                                      in nature taking care of me


Lente

De beek ademt mist over het weiland                                in de ochtendnevel zoek ik mijn heil                              genietend van het weidevogelbestand                        vervreemd van achterklap en kortswijl

In de verte ontwaakt de stad                                                dra een mensenmassa op de been                                      in mijn achterhoofd broeit er wat                                        daar wil ik eigenlijk niet meer heen

De acrobatiek van de kievit                                                  de vlucht van een eendenpaar                                             het onvolprezen leeuwerikenlied                                         een prachtige dag in het voorjaar

De mensheid deugt niet is slecht                                          hier verbloem ik mijn onvrede                                      eenzaamheid is een voorrecht                                              mijn rijkdom mijn weelde

Als ik terug wandel naar mijn fiets                                  verwelkomt mij een grutto                                                    liefst ging ik niet terug naar dat niets                                  o beata solitudo *

*gelukzalige eenzaamheid

Ad tempus vitae

Ik zie om me heen vuren gedoofd                                      en hoe het leven ons kan verdrieten                                  ik zie om me heen bloemen geknakt                                  die nooit hebben kunnen bloeien

Met die beelden in mijn achterhoofd                                  kan ik van de natuur dubbel genieten                                zodat, als het noodlot mij ooit pakt,                                    het leven mij reeds heeft kunnen boeien